Er kan heel wat kapot in een mensenleven.
En bewaard worden, omdat weggooien zonde is…
Een krulrijke lamp, een broodrooster met zijdeurtjes, een vest met knoopsgaten waar een bierviltje doorheen kan. Een koekoeksklok die geen kik meer geeft en een krukje, ooit 4- nu 3 poot. Gelukkig is er het Repair Café.
De mensen drommen binnen. Met tassen, zakken en dozen. Stofzuigers, fietsen, kleding, boren, niet meer zo piepe geluidssetjes en véél lampen. De sfeer bij het wachtende bezoek is goed. Koffie, thee en een praatje met een verrassende bekende. De één gezellig met geblakerd broodrooster, de ander hoopvol met filmprojector zonder licht.
De bezoekster aan mijn reparatietafel vertelt waarom ze zo gehecht is aan haar mixer met erg veel gebruikssporen en een kleur die niet meer te achterhalen valt. Een draadje blijkt van binnen los te zitten en met krakend geraas hervat het ding zijn oertaak. Op het gezicht van mijn bezoekster zie ik feest.
Maar niet alles lukt.
Snoer en schakelaar-problemen van verlichting lossen we meestal zo op, buislampjes uit vervlogen tijden zorgen voor teleurstelling. Niet meer verkrijgbaar. Ook de talrijke koffiezetapparaten zijn eens uitgekookt.
Grappig is de slimheid waarmee fabrikanten hun apparaatjes dichthouden omdat ze liever nieuwe verkopen… Ingenieuze schroeven zonder gleufje, sterretje of nokje of onzichtbaar verstopt onder een merkje. Voor de reparateurs een uitdaging, want open zal die. En dat lukt altijd. Weer dicht is een ander verhaal want palletjes, snoertjes, of schroefjes zorgen ervoor dat de laatste millimeters aandrukken zelden lukt.
Maar na 2x diep zuchten, 3x open en dichtschroeven gebeurt er een wonder: ineens gaat ’ie onverklaarbaar dicht of er niets aan de hand is. Waarbij je hoort te kijken als iemand voor wie dat allemaal heel gewoon is. Vertrouwen moet je immers bevestigen…
Tenslotte: zo’n ochtendje repareren zie ik als een uitdaging.
Goed voor mens en milieu en altijd leerzaam.
Inspirerend is de sfeer van elkaar helpen zonder er aan te verdienen en te leren van de andere reparateurs. Sommige hebben gouden handen en zo te zien ook een hart van goud. Na afloop rijd ik blij naar huis.
Bijna alles kan je leren.
Ook zelf repareren wat kapot is.
Een levensles…
Hans Le Poole
Reparateur bij Repair Café Bussum
